In Nederland staat gelijkwaardig ouderschap na een scheiding voorop en wordt uitgewerkt in een goed ouderschapsplan.
Alleen in heel bijzondere gevallen kan dat recht je worden ontzegd. Bijvoorbeeld wanneer de rechter oordeelt dat je geen veilige plek kunt bieden. Dus wat je ook doet, beide ouders mogen de kinderen altijd blijven zien en samen bepalen wanneer ze bij wie zijn.

Dat spreek je af in een goed ouderschapsplan.

Hoe stel je een goed ouderschapsplan op?
Daarin maken de ouders EIGEN AFSPRAKEN over hoe ze na hun scheiding in een omgangsregeling (ook wel co-ouderschap genoemd) de zorg en opvoedtaken regelen, de omgangsregeling voor hun kinderen en wie financieel wat bijdraagt en hoe ze van plan zijn belangrijke beslissingen te nemen voor het welzijn van hun kinderen en daarover in gesprek blijven.

En: hoe jullie de kinderen bij de scheiding kunnen betrekken. Hoe vertel je het de kinderen?

Hoe stel je een goed ouderschapsplan op?

• Hoe vertel je het de kinderen?
• Gelijkwaardig ouderschap of co ouderschap is de norm
• Afspraken over de gezamenlijke zorg en opvoedtaken
• Afspraken over hoe je met elkaar blijft communiceren over de kinderen
• Een omgangsregeling die blijft werken en goed is voor iedereen in het (stief) gezin
• Andere afspraken maken met je ex
• Hoe stel je een goed ouderschapsplan op?

 

Het staat ouders vrij om zelf afspraken te maken over de omgangsregeling met hun kinderen. Dat is voor iedereen verschillend en het staat ieder vrij het naar eigen inzicht af te spreken. Belangrijk is wel dat je de afspraken goed met elkaar afspreekt en goed en helder is wat er nu is afgesproken en wordt verwacht van elkaar.

Gelijkwaardig ouderschap
Nadat op 1 maart 2009 de “Wet bevordering voortgezet ouderschap en zorgvuldige scheiding” in werking is getreden is dit veranderd en is altijd sprake van gelijkwaardig ouderschap omdat in het belang van het kind beide ouders in beeld moeten blijven, zeker bij kleine kinderen.

Inmiddels is gelijkwaardig ouderschap maatschappelijk breed geaccepteerd en en wordt daaraan vaak de term co-ouderschap gekoppeld. In principe hoeft echter niet sprake te zijn van een uitgelijnde fiftyfifty omgangsregeling in alle dagen van de maand om te praten over gelijkwaardig ouderschap. Het is ook maar de vraag of dat altijd in het belang van de kinderen zelf is dat hun ouders elkaar daaraan dwangmatig willen vasthouden.

Eigenlijk is co-ouderschap is meer een fiscale term en wil zeggen dat als ouders binnen de marge van 60%-40% verdeling hebben in hun omgangsregeling, dan hebben zij beiden recht hebben op bepaalde belastingvoordelen.

Het gaat echter om gedeelde gelijkwaardige tijdsbesteding die in het leven van de ouders en de kinderen praktisch passend is.

Zeker bij gezinnen met (stief) kinderen van nieuwer partners, kan dat een ingewikkeld puzzelstukje zijn in de dagelijkse praktijk van werk, school en vrijetijdsbesteding van iedereen in het samengestelde gezin.

Ook daarvoor geldt dat een ouderschapsplan niet ‘’in steen is gebeiteld’’.
De omstandigheden veranderen immers altijd in de toekomst. En dan is de vraag ‘’ hoe ga je met elkaar om als de werkelijkheid anders is’’ belangrijker om samen van tevoren te bespreken en afspraken over te maken.

• Ouderschap is niet in steen gebeiteld.
• Ouderschapsplan moet geen papieren moetje of online invul oefening zijn.
• Afspraken over de kinderkosten
• Wat als het anders wordt?
• Samen ouders, deze relatie blijft ook na de scheiding.
• Praktische tips en valkuilen voor de langere termijn

 

Uit onderzoek van juriste Marit Tomassen van de Vrije Universiteit in Amsterdam (mei 2015) blijkt dat het ouderschapsplan geen waarneembaar effect sorteert. De juriste vergeleek zeshonderd echtscheidingsdossiers uit 2008 met zeshonderd dossiers uit 2010, na invoering van de regeling. In beide gevallen belandde eenzelfde aantal koppels na de echtscheiding in juridische vervolgprocedures: 11 procent. Juridische conflicten duiden doorgaans ook op conflicten in de algehele verhouding tussen ex-partners’, zegt Tomassen. ‘Het ouderschapsplan heeft dan dus niet geholpen de omgang van ouders na de scheiding te verbeteren’.

Een groot deel van de ingediende ouderschapsplannen die Tomassen voorbij zag komen bestond uit van het internet geplukte standaardplannen, die niet of heel summier waren ingevuld.
Ongeveer een kwart van de ouderschapsplannen plaatste Tomassen in de categorie ‘zeer vaag’. Dan staat er bijvoorbeeld dat ouders beloven dat ze goed naar elkaar zullen luisteren.

Wat dat in de praktijk betekent, wordt niet duidelijk.
Volgens Tomassen kan de rechter de mensen niet dwingen om concrete afspraken met elkaar te maken. ”Zo lijkt het ouderschapsplan dus vooral verworden tot een papieren ‘moetje’ , aldus Tomassen.

Een ouderschapsplan van internet plukken en samen invullen is niet hetzelfde als een goed ouderschapsplan opstellen.

Volgens haar zouden ouders gedwongen moeten worden om minstens 1 keer met behulp van een mediator te overleggen.
In alle hectiek van een scheiding kan je je afvragen of in het opstellen van het ouderschapsplan dan het beste moment is om ingrijpende beslissingen voor de langere termijn te maken.

Ouderschapsplan voor de korte termijn en voor de langere termijn
Zelf vind ik het een goed idee om een herziening standaard na de scheiding samen af te spreken over de gemaakte afspraken en alimentatie dan opnieuw tegen het licht te houden.

De toekomst kan dan heel anders zijn dan tijdens de scheiding is afgesproken. Ook als er nieuwe partners en (stiefkinderen) in het leven van de ouders zijn is de familiesituatie en ziet het financiële plaatje er heel anders uit.

Als mediator begeleid ik ouders- en stiefouders en hun kinderen- om afspraken, alle zorgen en alle belangen weer opnieuw met elkaar opnieuw af te stemmen en samen te regelen, als het om welke redenen dan ook mis is gegaan en je er samen niet uitkomt.

Een mediator adviseert hierin en als ouders en de kinderen zelf daar open voor staan, praat ik ook met de kinderen.

Het gaat immers om hen.